Tulipanowiec w pawłowickim parku
Założenie parkowe wraz z ogrodem, jakie powstało w latach 1783-1785, przy zbudowanym Pałacu w Pawłowicach, było efektem projektu Carla Gottharda Langhansa. który został zrealizowany przez ogrodnika Rotemberga. Rozległy park z regularnym tarasem ogrodowym, znajdującym się za pałacem, obsadzany był stopniowo głównie rodzimymi gatunkami drzew i krzewów. Regularny w francuskim stylu ogród w Pawłowicach, ze strzyżonymi szpalerami lipowymi zdobiły rzeźby i altany.
W dokumentach, w których rejestrowane były wydatki za lata 1799/1800, widnieje pozycja zakupu drzewek i nasion amerykańskich. Jesienią 1799 roku w pobliżu pałacu powstała szkółka drzew owocowych licząca 1000 egzemplarzy grusz, jabłoni, wiśni, śliw i brzoskwiń.
W 1806 roku hrabia Stanisław Mielżyński zakupił w Berlinie u ogrodników Ohma i Buskego nowe sadzonki drzew i krzewów. W 1808 roku do ogrodu włączono staw, na którym usypano wyspę połączoną drewnianym mostkiem. Założona została aleja kasztanowa, a stopniowo park nabierał cech krajobrazowych, co było zgodne z angielską sztuką ogrodową.
Rosnący w pawłowickim parku tulipanowiec jest drzewem z rodziny magnoliowatych, rodzimym dla Ameryki Północnej (tulipanowiec amerykański) oraz Chin i Wietnamu (tulipanowiec chiński).
Tulipanowiec jest drzewem szybko rosnącym, w Polsce dorasta do wysokości 25-35 m, niekiedy osiągając wiek 200-300 lat. Jest drzewem miododajnym kwitnącym pod koniec maja i w czerwcu. Miód pozyskany z kwiatów tulipanowca ma barwę ciemnoczerwoną.
<<< więcej >>>
Opracowanie: Marian Kamyczek |